Een drukke dag in Hué

Direct na het ontbijt om 8 uur stappen we weer in de bus op weg naar de Citadel, waar destijds de Verboden Paarse Stad met de keizerlijke paleizen stond. De Citadel is naar Chinees voorbeeld gebouwd nl. een 'stad in een stad'. Het complex wordt Dai Noi (keizerlijke stad) genoemd. De verboden stad was uitsluitend bestemd voor de keizer. Het gewone volk mocht er niet komen. Nu gelukkig wel en we hebben hier rondgelopen in een druilerig weertje. Regenpakje aan en regelpakje uit. Het is nog steeds warm, zo'n 29 graden dus met je regenpakje word je net zo nat als zonder regenpakje. Het ene moment door de regen en het andere moment door het zweet. Maar het was de moeite waard, hoewel ik de verboden stad in Beijing mooier verzorgd vind. 

De groep ging daarna de Thiem Mu pagode bekijken, maar ik had genoeg tempels gezien en ben met een gezellig stel uit Maastricht de markt opgegaan. Eindelijk weer eens lekker shoppen. Een half uurtje hadden we maar, maar dat is genoeg om iets leuks te kunnen kopen nietwaar, dus dat heb ik gedaan. Voor de prijs hoef je het niet te laten. Met onze monopolie dongs (de dong is de Vietnames munt) kun je zowat de hele markt opkopen. 

Daarna zijn we met de drakenboot over de parfumrivier gevaren. Het heet de parfumrivier omdat er vroeger veel bomen met bloesems stonden en zodra deze bloesems in het water vielen werd er een lekker geur verspreid. Dat is nu niet meer het geval maar het was wel een leuk boottochtje. Bizar is het om te zien dat de mensen in Vietnam wonen in de kleine bootjes die we tegen komen. Ook zie je langs de kade inie minie huisjes waarin mensen wonen. De armoede is nog erg groot in Vietnam als we die vergelijken met Europese begrippen. Maar voor de mensen in Vietnam hebben ze de afgelopen 10 jaren reuze sprongen gemaakt en is het leven veel beter geworden. 10 jaar geleden kreeg een gezin bijvoorbeeld regelmatig van de president een onderdeel om een fiets te maken. Alleen was het niet zo dat je ieder keer iets anders kreeg, je kon bijvoorbeeld 2x achter elkaar een frame krijgen. Dan kon je dus nog niet fietsen maar als je het niet aannam, dan had je niks. Na een jaar had je geluk als je een fiets bij elkaar gespaard had. Maar dat was toen, nu heeft iedereen een brommer. De Vietnamese gids vertelde ook dat mensen in de stad vaak met meerdere families bij elkaar wonen in een huis. Nu worden er meer huizen gebouwd en kunnen ze ook per gezin in een ander huis gaan wonen (buiten de stad) maar dat willen ze niet. Ze hebben het al zoveel beter dan 10 jaar geleden. 

Na de bootreis hebben we weer een heerlijke maaltijd. De lunches en diners zijn een waar feest iedere keer. 

In de middag maken we een leuke fietstocht door een landelijke omgeving in Hue. Dit is heel erg leuk. We hebben een eigen mecanicien mee voor als er een fiets stuk gaat. Dit is maar goed ook want na 10 minuten is de eerste lekke band een feit. Die word snel gemaakt en ondertussen kan de fiets gebruikt worden van de monteur. Na een ongeveer een uur breekt er een pedaal af, ff bellen en binnen 5 minuten wordt er op de brommer een nieuwe fiets gebracht. De andere fiets wordt overigens even snel gerepareerd door de smit is het dorpje. Niks afspraak, gewoon ff regelen. Terwijl ik tijdens de lekke band even sta te wachten komt er een Vietnamese man op me af en begint gezellig even te babbelen in het Engels. Hij woont in het huis waar ik voor sta en hij vertelt dat hij een stukje grond heeft met bananen bomen en zoete aardappels. Hij heeft ook een dochter, ze studeert geschiedenis en of ik haar niet even wil zien, ze is binnen. Nou ik dacht het niet he, ik ga niet alleen met dat Vietnamese mannetje het huis in. Gelukkig komt onze karavaan op dat moment weer in beweging en kan ik met goed fatsoen weer opstappen en snel doorfietsen. Onderweg komen we nog waterbuffels tegen, die gelukkig banger zijn voor ons dan wij voor hen, dus ze rennen een riviertje in en zwemmen naar de overkant. Wel erg leuk om te zien. De mensen en vooral kinderen die we tegenkomen onderweg lachen zwaaien en roepen "were are you from" Vriendelijk volkje. In het hotel heb ik gisteren ook al in de lift geposeerd met een Vietnamese vrouw, you picture with me. Echt te verstaan was het niet hoor. En later nog een in de bar, maar nu samen met Jamie. Of we samen met hen op de foto wilden. Tuurlijk, wat ze met die foto's doen is mij een raadsel. Zelfs Jan wordt aangesproken of hij samen met ze op foto wil. Zie het voor je Jan 1.93 en zo een Vietnamees mannetje van 1.49. Zo gelukkig als een kind zijn ze als de foto gemaakt is. 

Na de fietstocht die we gelukkig allemaal zonder kleerscheuren hebben volbracht (en dat is heus niet eenvoudig in Vietnam) gaan we twee uurtjes naar het hotel en daarna gaan we weer uitgebreid dineren. In een restaurant in de Citadel. Ook weer een heel bijzondere locatie en heel erg lekker. Vol en voldaan zit ik nu uit te buiken en mijn verhaaltje op te schrijven. De foto's volgen morgen, anders wordt het echt te laat.