City tour Hoi An en nog veel meer

30 juli 2018 - Hoi An, Vietnam

Vandaag hebben we de city Tour in Hoi An gedaan. Hoi An is een gezellig stadje met hele leuke toeristische straatjes. Het is het eerste stadje wat schoon en verzorgt aandoet. Het plaatselijke bestuur heeft hier ook als regel dat iedereen zijn eigen straatje schoonhoudt. Er mag geen afval op de grond gegooid worden, hierdoor ziet het er veel schoner uit dan de andere steden die we tot nu toe bezocht hebben. Hoi An is een dorpje met kleine straatjes en grachten waar bruggetjes overheen gebouwd zijn. Alles in een beetje Chinese stijl. Ook zijn er veel kleine winkeltjes en in het historische deel van de stad was zelfs een auto vrij gedeelte. Dat was fijn, maar helaas mochten er wel gewoon brommers rijden. En ook hier zijn dat er weer een heleboel. De bestuurders zijn net zo ingepakt als elders in het land. Ik raak een beetje geobsedeerd met mijn fototoestel. Ik wil al die gekke outfits vastleggen. Net als die oude vrouwtjes en mannetjes met al die rimpels. Ik heb alles al tientallen keren gefotografeerd en kan maar niet stoppen. 

We hebben een gezellige Maastrichtse in de groep die nog verschrikkelijk wit is (haar benen zijn zo wit als melkflessen). Zij wordt aangesproken en mensen aaien over haar armen en zeggen oh, so beautiful white. Eigenlijk heel triest toch, als je je alleen maar zo inpakt omdat je wit wilt zijn.

Op straat zijn er veel mensen die je wat proberen te verkopen. Zo lopen er ook vaak vrouwtjes met manden met fruit in zit. Deze manden balanceren ze dan op een stok die op hun schouder rust. Heel moeilijk om je dan voort te verplaatsen, Jamie heeft het ook geprobeerd. Goed door je knieën, stok op je schouder en in een vloeiende beweging omhoog. Met die stok op je schouder kan je niet gewoon lopen. Het is een soort dansend hupje die je moet maken anders valt alles eraf. Als dank hebben we maar wat fruit bij haar gekocht. Daarna zijn we door gelopen naar de markt. Wat een chaos, wat een drukte en wat een stank. Het waren een paar smalle straatjes waar de mensen aan de zijkant van de weg met al hun groenten stonden. Ondertussen raasde de scooters er tussendoor. Dan waren er ook een paar ruimtes met overkappingen. In de ene waren ze met vis bezig, dit stonk verschrikkelijk in die hitte. En in een andere waren ze vlees aan het hakken. Ja echt hakken met hele grote messen. En daarnaast was er ook een deel met alleen maar groenten. Op deze markt deden voornamelijk de locals hun boodschappen. Morgen ga ik samen met Mirjam, een gezellige meid uit de groep een kookworkshop doen, dan halen we zelf ook de ingrediënten op deze markt. Ben benieuwd. 

Na het marktje kregen we een kleine verassing. Het was een soort theatershow waar verschillende Chinese dansen werden uitgevoerd. Ze begonnen met de 4 heilige dieren. Daarna kwam er een mooie wals, eigenlijk niet echt Chinees of Vietnamees maar wel super leuk om te zien.Na deze wals kwam er een meisje op het podium en wat die aan het doen was, dat was een heel groot raadsel. Ze liep maar tussendoor te gillen en gekke bellen te trekken alsof ze in een zwaar gevecht zat. Daarna kwamen er 3 danseressen die ook iets bijzonders deden. Ik had een beetje het gevoel dat ze door middel van dans verschillende houdingen van budha aannamen.

Na het theater zijn we in een ouderwets huisje geweest waar meerdere generaties hebben gewoond en delen van de Chinese bouw terug te zien was. Ook kregen we in dit huisje een kleine introductie van de Chinese en Vietnamese kalender. Dit gaat op geboortejaar. Volgens deze kalender ben ik een hond, dit staat voor intelligent, hardwerkend, eerlijk en oprecht. Jan is een geit, dat staat voor vriendelijk, zacht en meelevend. Jamie is een kip dit staat voor een warm en liefhebbend hart. En het zal voor de meeste waarschijnlijk geen schok zijn maar Alvin in een aapje. Dit staat voor iemand die geestig, intelligent en een magnetische persoonlijkheid. 

Na dit bezoek zijn we door gelopen naar een kleine tempel in de stad. In deze stad zijn veel dingen in Chinese stijl omdat hier ook veel mensen wonen die afkomstig zijn uit China. Het verschil was duidelijk te zien omdat deze tempel er veel verzorgder uit zag dan de eerdere tempel. Het was de Chinese tempel van Chen Ho. Chen ho was een meisje van 16 jaar die hielp om de vissersbootjes binnen te halen. Op een nacht had ze een droom dat haar vader en broertje in wild water lagen en ze ze uit het water moest houden. Door de gekke houding had haar moeder haar wakker gemaakt en toen bleek later dat haar vader en broer verdronken waren. Uit verdriet is ze toen gestorven en ging zij waken over iedereen die op zee was. Zo werd zij ook wel de godin van de zee genoemd.

Na de tempel zijn we door gelopen naar een kleermaker. Hier kon de liefhebber een pak op maat laten maken. Voor degene die dit niet gingen doen konden we leuk even een paar winkeltjes bekijken. Na het bekijken van de winkeltjes kregen we weer een heerlijke lunch. Ondanks dat je denkt steeds hetzelfde te eten omdat het er hetzelfde uit ziet, blijkt het vaak toch weer heel anders qua smaak.

Onderweg naar het eten kwamen we nog een hele leuke tent tegen. Het heette de husband daycare. Maar eigenlijk was dit grof gezegd gewoon een hoerentent. En dat hadden ze dan zo gemaakt dat de vrouw hun man daar kon droppen. De man had happy hour en bier. En als de vrouw hem weer kwam halen mocht zij de rekening betalen. Wij vinden niet vreemd, maar toch wel heel bijzonder!!!

Na de lunch hebben we weer een fietstocht gedaan. De route liep langs schitterende rijstvelden, riviertjes en oude en nieuwe woonwijkjes. Er leuk toch iedere keer om hier rond te fietsen. Vandaag hadden we nieuwe fietsen, bij sommige zat de plastic verpakking nog om de handvatten. Gelukkig maar, vandaag heeft niemand pech gehad. Naast rijstvelden waren er ook veel veel kleine biologische moestuintjes waar mensen aan het werk waren.

Ook zagen we een ontzettend schattig en lief mannetje die er nog best kwiek uit zag ondanks hij al 92 jaar oud was. Altijd als er toeristen langs zijn landje fietsen komt hij even naar buiten om gedag de zeggen. Over lieve oude mensen gesproken na de fietstocht hebben we in een piepklein winkeltje naast het hotel wat drinken gekocht. Hier woonde en werkte een heel lief oud vrouwtje die helemaal blij was dat we wat bij haar kwamen kopen. Zo leuk dat we na een stukje lopen terug bij haar kwamen om voor in het hotel nog wat water in te slaan. Ze stond te springen van blijdschap dat we weer bij haar kwamen.

Morgen hebben we een lekker dagje vrij. Iedereen is hier wel even aan toe. Even helemaal niets, hoewel ik ga morgenochtend dus Vietnamees leren koken. Dat zal wat worden met mijn kooktalent! Mirjam is nogal een lachebek dus dat zal wat worden!

Foto’s

2 Reacties

  1. Sandra:
    30 juli 2018
    Hoi jos...en anderen
    Wat een prachtige foto's, maar pffff wat een reis... Bijkomen als jullie terug zijn hahaha. Maar niemand kan het jullie afnemen! En......ben benieuw naar de kookkunsten van jos als ze terug is in Nederland!!
  2. Simone:
    30 juli 2018
    Wat een belevenis!