The final celebration en nog iets meer

Jambo  karibu, (hallo en welkom)

Nu is echt de laatste dag aangebroken van mijn Keniaanse avontuur. Ik ben wel een beetje vermoeid, want het waren lange dagen maar ik ben erg voldaan. Toen ik vanochtend mijn gordijn open deed, zat moeder aap met haar jonkie voor mijn deur op het balkon. Ik heb zo’n lief filmpje van ze gemaakt, een leuk aandenken aan deze “apenheul”. Om 9.30 ben ik vertrokken naar de Final Celebration. De 400 Keniaanse teachers krijgen hun diploma van de workshop van T4T en alle Nederlandse leerkrachten worden dan in het zonnetje gezet. Zowel letterlijk als figuurlijk, wat een hitte. Van 10.00 tot 14.30 hebben we buiten feest gevierd. Met veel optredens, dansen en giften. Iedere groep Keniaanse teachers bracht een “ode” aan de Nederlandse leerkrachten door met ze te zingen en te dansen en ze daarna volgens /Keniaans gebruik ook aan te kleden. Ik vertel hier verder niets over, de filmpjes en foto’s zeggen meer dan woorden.

Een prachtig beeld van Kenia is de Keniaanse moeder met haar baby op de rug. Vandaag is het me eindelijk gelukt om dit te fotograferen. De moeders dragen hier de hele dag de baby op hun rug of op hun buik. De baby’s huilen nooit, ze zijn zo tevreden. Dit is zo’n tegenstelling met Nederland, waar soms het advies gegeven wordt, laat maar even huilen dat is goed voor de longetjes. Hier laten ze prachtig zien dat je een baby nooit kunt verwennen met liefde en geborgenheid.

Hiermee eindigt mijn Keniaanse avontuur en mijn reisblog. Ik heb het geschreven om iedereen mee te laten liften met mijn grote avontuur, want lesgeven in Kenia is bijzonder. Niet alleen omdat we veel culturele verschillen hebben, of omdat hier een bijzonder wegennet ligt, maar ook omdat je heel nauw samenwerkt met een onbekende collega uit Nederland, in het Engels ook nog. Kan het nog spannender? Ja, wat te denken van de ervaring dat je overal ontvangen wordt alsof je koningin Maxima herself bent. En al die kinderen dan die je aanstaren omdat ze nog nooit een blanke man of vrouw hebben gezien, en je zo graag even willen aanraken. Of het gedrag van de Keniaanse teachers, eerst wat afwachtend maar die bij de energizers zo veel plezier hebben dat het net een stelletje kinderen zijn. Je hoort ze schateren van het lachen. En hoe bijzonder is het niet dat Keniaanse teachers met 78 kinderen in de klas blij zijn als er nog 1 leerling bijkomt. Want dan kan die ook wat leren. Collega ziek, geen probleem dan gaan we onder de boom zitten met 150 kinderen en werken we daar. Dat is echt Hakuna Matata. Ik ben erg blij dat ik met T4T meemocht. Voor de kinderen en teachers in Kenia, maar ook voor de kinderen in Amsterdam, zij gaan profiteren van mijn ervaringen. Ik wil eindigen met twee opmerkingen die gisterenavond zijn gemaakt tijdens de evaluatie.

“Deze week was net een rollercoaster met een hele lange landingsbaan. Het duurt even voordat ik alles verwerkt heb en zelf weer geland ben”. Prachtig, het zegt genoeg, zo voel ik mij precies. En de tweede is ook zo waar “Mijn hoofd zit vol en mijn koffer is leeg”

En niet vergeten in Nederland; polepole, hakuna matata en tenslotte kwaheri!