Zondag: Langlauf avontuur geschreven door Jos en Yvonne

Vandaag is zondag. We hebben geen excursies dus hebben we bedacht, we gaan langlaufen. Hoe moeilijk kan dit zijn. Bij het ontbijt liet Yvonne ons een instructie filmpje zien. Dat is handig dan weten we hoe het moet. Wij naar de winkel. Heerlijk zachte schoentjes horen bij die lange latten. Met je teen klik je je vast. Kunnen jullie het, vraagt de verkoopster. Nee maar we hebben een filmpje gezien, dus weten hoe het moet. Oké. Jullie kunnen beter niet naar het meer gaan, want het waait heel hard, dus kun je beter in de bossen blijven. Prima doen we dat. Maar…. Het meer is vlak, de bossen zijn heuvelachtig. Remmen in een puntzak. Goed onthouden!! Daar beginnen we. Ruud floept zo met zijn schoenen in de ski en wij staan te stuntelen met z’n drieën. ..... Jos en Jan waren voornamelijk aan het stuntelen hoor, ik, Yvonne ging goed. Het lukt ons niet hoor. Na tien minuten staan we dan allemaal klaar voor vertrek. Eerst gewoon lopen met die latten. Dat gaat goed. Dan proberen we te glijden. O dat gaat ook wel. Leuk! Dan roept Ruud, we moeten terug die van mij glijden niet. Ff op die van Jos proberen dan. Ja die glijden wel. Maar Ruud onder jouw ski’s zitten hele grote bulten met vastgevroren ijs. Moeten we die er niet onder vandaan halen. Nee daar ligt het niet aan zegt hij nog. Wij toch die bulken ijs ervan afpeuteren, totdat Yvonne een pasje had en we daarmee heel snel de ski weer schoon hadden. Ruud trekt ze weer aan. Ja hoor nu glijden ze ook. Gelukkig, dan kunnen we verder. Daar komt een klein heuveltje. Erop gaat goed nu eraf, onder het tunneltje door de weg oversteken en hoppa. Yvonne gaat eerst, die gaat goed. Dan kunnen wij het ook denken we nog. Ik ga ook. Yvonne roept, naar voren hangen maar ik (Jos) val toch lekker achterover. Au, niet lekker op mijn schouder. Jan volgt, kaarsrecht, door je knieën roept Yvonne weer, maar hoppa daar ligt Jan ook.....Werkelijk zo eigenwijs, zo jammer!
Ruud volgt, die blijft staan. Ik sta weer op, maar mijn schouder is gevoelig maar gaat wel, de pijn trekt weg. Nog geen 2 tellen later lig ik weer. Weer op die schouder. Niet leuk meer. ......Ik (Yvonne dus) was weer als 1e vertrokken en kijk ff achterom, o jee daar ligt mijn sissie weer op de grond maar ze beweegt helemaal niet, ze lag voor dood in de sneeuw. Voordat ik bij haar kon komen was er al een wandelaar die haar ski uitdeed. Ik riep Jos ben je bij? Ja riep ze. Haar schouder was een stukje uit de kom maar gelukkig er ook weer ingefloepd..... Ik stop ermee zegt ze.  De jongens willen nog wel even door. Jos en Yvonne brengen de skies terug, zover waren we toch nog niet weg.

Toen hebben we een heerlijke wandeling gemaakt. Door de bossen. Het waaide behoorlijk, maar het was erg prachtig. Onderweg komen we bikers tegen. Dat staat ook nog op ons programma. Maar 1 fietser is wat achtergebleven. Dus Jos vraagt hem, terwijl ze met haar goede hand wuift, is it glibbery? It,s ok zegt de man. Yvonne piest bijna in d’r broek van het lachen. Is it glijbery roept ze, glijbery en ze wappert met d’r hand. Maar ik wilde alleen weten of het glad was, of ik dat wel kon doen zonder te vallen. We lopen een stukje door komen we drie Lapse meisjes tegen met een hondje. Begint ze een heel verhaal in het steenkolen Laps/Engels met dat Ik gevallen was en nog een keer. Ik sta erbij en denk, wat is die nou aan het doen. (Jos dacht niet alleen hoor maar haar gezicht stond op bewolking, is het nou nodig om over mijn vallen te praten direct weet het hele dorp het) Maar yvonne eindigt met de vraag of het glad is op de fiets. Een beetje, maar als je rustig doet moet dat wel goed gaan. Prima. Dat weten we dan ook weer. ........O kijk zegt Jos daar is een koffietent. Heerlijk zeg ik lekker ff een bakkie. Komen we dichterbij helaas niks geen koffietent.

De jongens hadden nog heel lekker gelanglauft. Goed gegleden ook. Fijn zo. Daarna ff lunchen en voor morgen uitgezocht waar we naartoe moeten voor de sledetocht. Spannend ben benieuwd. 
 

Na het diner hebben Yvonne, Ruud en Jan nog even gekeken of het noorderlicht er was. Op de app stond namelijk dat het bij Levi was. Samen met flink veel groepen mensen stonden ze daar. .......Flink veel groepen viel best mee hoor, er stonden wel wat mensen. Trouwens dat weet ze helemaal niet want ze was niet mee.....Ook vandaag liet het Noorderlicht zich niet zien. Jammer. Dan maar lekker de sauna in, die in ons appartement is, ....en ook in de onze.😂😂