Woensdag: fatbiken/snowbiken

Ervaring volgens de beleving van Jos:

Vandaag wilden we gaan snowbiken. Dat is mountainbiken in de sneeuw. Maar we hadden niet gereserveerd. Eigenlijk wilden we eerst gewoon een fiets huren en zelf gaan. Maar nadat ik gevallen was met langlaufen wilde ik liever met een begeleider ( hou deze in gedachten). Verder dachten we ook dat een excursie een route zou volgen die je zelf niet zou doen.
Helaas voor ons waren alle online aanbieders vol. We hebben het hele net afgezocht. Dus hadden er een hard hoofd in.
Dus om 9.00 stonden we voor de deur van de VVV om te vragen of er nog ergens plek was. Gelukkig, ja we mochten mee met Polar excursies. He dat is grappig, het was dezelfde begeleider die Jos gisteren had met snowwalking.

We kregen uitleg over de fiets. Een mountainbike met hele dikke sneeuwbanden. Versnellingen, een onder het rijden verstelbaar zadel en fietsondersteuning. Gelukkig een elektrische fiets dus. Maar wel ingewikkeld opstappen hoor, die hoge stang in het midden. Ik bleef er steeds met mijn been achter haken. Zo lenig ben ik ook niet meer. We waren met 10 bikers. Alle snelle jongens en meisjes voorgelaten. Zodat wij met z'n vieren (de oudjes🤣) achteraan reden. Erachteraan bungelden kun je beter zeggen. Ze moesten af en toe even wachten tot wij er ook waren. Maar wij moesten ook soms op hen wachten omdat ze voorin vielen als bowlingpionnetjes. De berg op, waren we er bijna, lagen ze weer in de sneeuw te rollen. Moesten we afstappen en verder lopen.
De oudjes zijn niet gevallen,  behalve ik,  ik ben ook zo'n duikelaartje en ben 2x gevallen. Gelukkig waren het zachte landingen in die tiefschnee. Een keer lag de fiets bovenop me.  Ruud je moet me ff helpen riep ik. Als hij er niet was geweest dan had ik daar nu nog gelegen denk ik. Zover dus fijn dat er begeleiding was. Ik heb die man bijna niet gezien. Van de omgeving trouwens ook niets hoor. Ik heb alleen Yvonne d'r achterband gezien.

Hoe werkt snowbiken, de techniek let op!
Je moet in het spoor blijven, ga je eruit dan val je omdat de sneeuw dan heel zacht is. Naar beneden fietsen en in de bochten moest ik op de trappers staan zei Ruud. Dat gaat wel beter, maar ik moet tegelijkertijd mijn snelheidsknopje regelen, mijn versnelling en eigenlijk ook nog mijn zadel. Die ging met een knopje automatisch omhoog en naar beneden. En dan moet ik die knopjes ook nog vinden met mijn wanten aan en vooral je ogen op het spoor houden. Het was teveel voor me. Het lijkt zo makkelijk maar dat is het niet. Jan  Yvonne en Ruud die gingen goed. Yvonne reed rustig, ik zat vlak achter haar. Maar ze deed het super. Ze heeft er volgens mij ook een sporthobby bij. Ik vond het superleuk, maar het heeft mij geen nieuwe hobby opgeleverd hoor. Ik was blij dat ik heel terug was. Ik was vroeger toch handiger met die sportdingen geloof ik.

Ervaring volgens de beleving van Yvonne:

Vandaag wilden we op de fatbike de bossen door. Gisterenavond heeft Jos het internet afgestruind om wat te boeken maar alles zat vol. Voor het ontbijt zijn we naar de VVV gelopen en met een enkel telefoontje heeft die mevrouw een toertje gevonden start vanmiddag om 13.00 uur. En natuurlijk weer het dilemma wat doen we aan. Heel koud is het niet maar de wind is niet aangenaam. Lekker warm gekleed kwamen we daar aan, alwaar de  stevige bikes klaar stonden met ook een knopje om het zadel omhoog en omlaag te zetten. Ruud en Jan vonden het prettig om dat knopje tijdens het fietsen te gebruiken, nou ik niet, ik dacht dan donder ik eraf. Na wat onhandig voor de deur ff de bike te proberen gingen we op pad. Door het bos op smalle en wat bredere paden. In het begin voorzichtig maar gelang de tocht verder ging durfde ik harder. Ik vond het heel leuk om te doen.