Vrijdag: Kamikaze sneeuwscooters geschreven door Yvonne

Toen we onze excursie boekten in Nederland waren we eraf overtuigd dat je alleen reed op een sneeuwscooter. Daar aangekomen moesten we er met z'n tweeën op, beetje teleurstelling! Maar onderweg konden we wisselen nou das mooi dan. Na ons weer te hebben  gehesen in van hun pakken, sokken en laarzen gingen we op na uitleg over de werking van dat ding, trouwens best groot. 

Ik zat achterop wel comfortabel met veel vering. Maar oh oh oh wat is dit eng zeg, dat ding schuift alle kanten op en vooral de kant die je niet wil. Wij reden als 2e achter de meester met wel een gat tussen onze voorganger want ik riep steeds " ga niet zo hard Ruud"  Het lijkt ook net of dat ding omvalt hoor, er zitten enorme gaten en hobbels in de weg. We moesten allemaal stoppen en wij werden achter de meester geplaatst met de bedoeling om achter hem te blijven met zijn snelheid, nou echt niet. Weer moesten we stoppen " als jullie niet harder gaan rijden dan moest ik hier achter blijven ( in de middle of nowhere en werd ik opgehaald). Dit leek mij ook niet echt grappig. Ik mocht ook bij hem achterop zitten zodat Ruud lekker alleen kon rijden zonder gezeik aan zijn hoofd. Wij zijn als sneeuwscooter rijders niet echt een goed setje dat blijkt. 

Achterop bij de meester zat ik met wat minder angst, hij was tenslotte een professional zoals hij zelf zei. Blijkt dat hij de kamikaze van Levi is. 

Omdat we op tijd in het restaurant van het Snowpalace moesten zijn reden we zo hard. 

Silence in the Nature, nou echt niet. Die sneeuwscooters maken toch zo een ongelooflijke takkeherrie dat wil je niet weten. En achterop moest je je stevig vasthouden want anders wipte je er zo af. Voordat we weggingen werd gevraagd of iemand zwanger was, ik begrijp nu waarom: de baby zou er spontaan uitgefloept zijn.

Aangekomen  (na 2 uur rijden ) in het restaurant kregen we rendierenvlees, aardappelpuree, besjes en brood te eten in houten kommetjes wat gewoon is  voor hier.

Daarna naar het "Snowpalace" waar ook hotelkamers zijn die per nacht 500 euro kosten. Het was mooi gemaakt allemaal. Het Snowpalace staat 3 maanden per jaar voor de gekke toeristen die een klap geld uitgeven om het te bekijken en eventueel te slapen. Ernaast staat een heel grote schuur waar ze ijs in bewaren om volgende keer weer een Snowpalace te bouwen, want voordat er hier weer genoeg ijs is, is het te laat om te bouwen. 

Op de sneeuwscooter zit een ander sleuteltje en als je die erin stopt gaat hij harder. En ja hoor dat sleuteltje werd erin gestopt op de terugweg. Nou je snapt het al: nog meer gehobbel en gebobbel, my god ik vond het niet erg dat we even stopte voor warme bessensap ( specialiteit hier, lekker!) Daarna nog een half uurtje toen was daar het einde, gelukkig!

Tenslotte nog een maaltijd in onze vreetschuur. Waar ze overigens wel hun best gedaan hebben om het gezellig te maken. Zo staat er midden in de ruimte een wensboom. Mooi verlicht van binnenuit.