Donderdag: snow wandeling

Vandaag gaan we de snowwalking doen, met die tennisrackets onder onze voeten. Niet te dik aankleden dus. Maar het is wel een stuk frisser dan de andere dagen. Weet je wat, we lopen even langs die winkel waar we verzamelen moeten, dan kunnen we het meteen vragen. In de winkel zei dat meisje resoluut 1 laag en een jas is meer dan genoeg. Dunne handschoentjes misschien. Yvonne laat nog even dr wanten met verwaming zien aan dat meisje. Ohhh dat is goed zeg. Gaat die op batterijen? Ja zegt Yvonne en gaat vervolgens een heel verhaal in dr steenkolen Engels vertellen over hoe ze naar dr werk fietst met die dingen aan, en ze eindigt in met een paar Nederlandse zinnen. Die dat vrouwtje natuurlijk niet begrijpt maar wel vriendelijk meelacht.

De tocht:
Het was geen fairytale tocht zoals bij Jos van de week. Die werd met de auto naar boven gebracht. Nee wij moesten lopen. Naar de top of de hill. Het leek meer een survivaltocht. Zo zwaar omhoog lopen in die sneeuw. Uphill bleven we wel op bestaande paden lopen, maar toch.... wij liepen achteraan te hijgen, maar achter ons liep een jonge meid te puffen en te zuchten. Zij had wel een pondje teveel bij zich daarmee had ze het erg zwaar.
Yvonne vond dat we wel wat meer buiten de gebaande paden mochten gaan. Maar Ruud zei, wacht eerst maar af voordat je mopperd. Nou uphill was mij zwaar genoeg op het pad, niet in de tiefschnee.  Ook in deze groep zaten een paar duikelaartjes die af en toe gingen liggen.

Onderweg vertelde de begeleiders alles over de natuur, de bomen, de dieren. Hoe je kon schuilen als je overvallen werd door een sneeuwstorm. Dan moet je of een iglo bouwen, heeft ie even uitgelegd hoe, of je kon onder de sparretakken van de boom gaan zitten. Die naalden aan de tak beschermen je dan tegen de sneeuw. Kijk toch handig om te weten. Ja hoor een een survivaltrip. Ik dacht het al. Boven was het prachtig, daar hing de sneeuw nog aan de bomen. Prachtig gezicht. Af en toe breekt een boom in de wind, want er kan wel 300 kg sneeuw aan die boom hangen.

Toen mochten we naar beneden lopen, maar niet meer op een pad. Zoek je eigen weg, want dat loopt stabieler dan dat je in een ander spoor zit. Het is zwaar, heel zwaar. We zweten ons de pestpokken. En krijgen geen stokken om ons in evenwicht te houden.
En dus vallen wij ook met enige regelmaat. Vallen is niet erg, dat is zacht, maar opstaan valt niet mee. Als je steun zoekt zakt je arm een halve meter in de sneeuw. Kijk maar naar de foto's, dat zegt genoeg. Ik ( Jos) ben naar een boom toegekropen om steun te zoeken. Want er was niemand in de buurt. Iedereen zocht zijn eigen weg.

Toen we weer beneden kwamen waren we bekaf. En zijn we heerlijk in een koffietentje gaan zitten om een beetje bij te komen met een heerlijke dopio of latte Machiato, ze begrijpen Yvonne hier uitstekend. Die krijgt alles los, dan kan ze zelf mengen.

Op weg naar de sauna moesten ook wij door de Burger King maar wij waren voorbereid dus gingen wij in onze badjas, wel raar hoor.
Veel zwembaden met wat glijbanen, de drukte viel mee, wel veel kinderen. Op weg naar buiten naar de verwarmde bubbelbaden moest je door een redelijk koud bad maar dat trotseerde wij. Het water in het bubbelbad was wel lekker maar Jos zegt " ik heb geen bubbels" nou Sis dan ruilen we toch van plek zeg ik.  Zo gezegd zo gedaan. Maar ik begrijp het niet zeg ik (yvonne) want als ik mijn benen niet bij elkaar zou houden dan denk ik dat ik naar boven gebubbeld zou worden, zo' n krachtige straal. Die straal was zo sterk dat ik Pamela tieten kreeg, 2 ballonnen dreven boven. Je moet weten dat ik een tankini aanhad dus alle lucht ging daar doorheen. Wij kregen een beetje de slappe lach om Pamela, er zat ook een 3 ling (jongens van een jaar of 11 in het bad) en die hadden wel zo iets van "zoiets hebben we nog nooit gezien" Jos wilde toch weer op haar "eigen plekkie" zitten want op " mijn oude plekje" kwamen haar schouders boven water en dat was veel te koud.   

Uitgebubbeld zijn we de sauna ingegaan, de badpakken moesten daarvoor uit en worden gelegd in een daarvoor bestemde kast. Een grote servet mee naar binnen om op te zitten. Ik vond het er warm en ben eruit gegaan, Jos bleef nog even zitten. Er waren 2 loopbaden, een met koud en een met warm water, er stond bij, " goed voor de doorbloeding" ik ben goed gelovig dus ik heb daar 10 minuten in rond gelopen wachtend op Jos. 

Het was weer een heerlijk dagje. Nu sneeuwt het, dus er komt geen Noorderlicht. Kunnen we lekker rustig thuisblijven.