De eerste workshop dag!

Ja daar ben ik weer, voor de derde dag op rij een bericht uit Kenia. Het was best een spannende dag vandaag want je geeft tenslotte niet elke dag een les aan 48, lastig te verstaan, Engels sprekende Kenianen. Laat staan een workshop van een dag. Bepakt en bezakt met theorie, energizers, werkvormen, pennen, flap over, ducktape, schilderstape en vooral heel veel stroopwafels en een zakje mentosballen (ja dit zat echt allemaal in mijn koffer, en nog veel meer) kwamen we aan bij onze school. In Kenia gaat echter niet alles zoals je het verwacht, daar waren we al op voorbereid. Maar we hadden niet verwacht dat de teabreak en lunchpauze zonder thee en lunch zou zijn. Er was door een misverstand niets bezorgd bij ons. Een beetje karig dus maar gelukkig hadden we water en natuurlijke onze stroopwafels, die laatste waren echt de rode draad van de dag. Er is nog wel iets van een lunch geregeld maar ik hoop dat mijn nu borrelende buik dat initiatief goed doorstaat. To meet en to connect was de start van de dag. Eerst even goed kennismaken met de groep. De "adjunct" stelde zich voor als 'I am the white man'. Hij was helemaal in het wit gekleed. Dit leidde tot veel vrolijkheid bij de anderen want de enige echte witte man was Erik natuurlijk. Tijdens de kennismaking waren ze heel erg geïnteresseerd in de foto's die we mee hadden genomen van onze school. Niet alleen in het materiaal, maar ook in al onze activiteiten. Ik had foto's van de website gehaald om te laten zien wat wij allemaal doen. Ze waren hierover erg enthousiast, ook trouwens over onze leesinitiatieven, leeshoeken, voorleesontbijt, boekenruil/verkoop en het duolezen. Ze hadden ook veel waardering voor de foto's van Eunice, van de Masai kinderen. Ze wilden er alles over weten.  Tenslotte vond ik nog erg grappig dat ze zich afvroegen of de kinderen het wel leuk vonden om lekker lezend op de bank te hangen, als het maar twee graden is. Dat is toch veel te koud! Jullie begrijpen het vast al, ze hebben hier geen verwarming, hooguit een vuurtje! Over een ander perspectief gesproken. De inhoud van de workshop was een succes, aan het eind van de dag waren we echt wel moe maar zeer voldaan. Rond half vijf kwamen we terug in het hotel, waar mijn apenfamilie al weer op mij zat te wachten. Ik was op weg naar mijn kamer en had nog twee bananen bij me (reserve voedsel in geval van nood). En het is ongelofelijk, maar ze ruiken die bananen gewoon van verre. Ze kwamen achter me aan terwijl ze anders altijd weglopen. Ik heb maar een banaan op de grond gegooid, zodat ze die lekker konden opeten. En ik ben snel verder gelopen naar mij kamer (wel nadat ik een filmpje had gemaakt natuurlijk). Om half zeven hadden we al weer nabespreking van de dag dus we konden nog snel even afkoelen in het zwembad. Dat is wel lekker thuiskomen hoor, 30 graden en even in het zwembad hangen met een drankje. Ook de andere leerkrachten waren al gearriveerd en als je denkt dat 87 leerlingen in een klas veel is, dan komt nu (hoop ik) de klas die de kroon spant in Kenia. Er was een leerkracht van een kleuterklas die had 150 leerlingen (zonder hulp), niet te geloven toch? En ook nog eens in een niet zo'n grote klas. Toen zij een werkvorm met elkaar oefenden vroeg de T4T leerkracht "denk je dat je dit toe kan passen bij jou in de klas" ze dacht dat het antwoord zou zijn, dat gaat niet want ik heb te veel kinderen om deze oefening te doen. Maar tot haar verbazing zei die leerkracht, "dat is een hele leuke oefeningen maar ze zijn te klein om die opdracht zo uit te voeren". Hoezo het zijn er te veel? Kortom, een spannende, vermoeiende maar wederom een zeer leerzame en inspirerende  dag. En in Kenia vinden wij niets vreemd, maar sommige dingen zijn toch wel heel bijzonder!