onze eerste coachingsdag

Djamboo allemaal,

Oh what a day, wat we nu weer allemaal meegemaakt hebben, daar is het geven van een workshop in Kenia saai bij. Het begon vanochtend om 7.45. We gingen op coaching bezoek bij de school van Anthony een van de teachers die onze workshop gevolgd had. Ten eerste was onze vaste chauffeur er niet. Geen probleem er stond nog een andere taxi van T4T, die chauffeur ging vandaag met ons mee. Een uurtje rijden dan zijn we er wel. Tenminste als je de goede route neemt. Als je de route zonder asfalt neemt dan duurt het een paar uur langer. We reden op rode klei/zand wegen. De chauffeur heeft een paar keer gebeld omdat hij het niet meer wist. Wij verbaasden ons hoe hij hulp kon vragen terwijl hij niet wist waar hij was, er zijn geen naambordjes hier, alleen rode wegen. Waarschijnlijk zou hij zeggen, ik sta hier op die rode weg, waar moet ik nu naar toe. We hebben over paden gereden waar een shovel nog niet op zou kunnen rijden. Gelukkig kwamen we op zandpaden uit, hi, hi, de wielen zakten weg en de auto kon niet meer verder. Erik heeft samen met de chauffeur de wielen uitgegraven en ik heb het gefilmd en gefotografeerd. Auto’s duwen is in Kenia mannenwerk, toch? Rond 11.00 arriveerden we bij de school. We werden erg hartelijk begroet en Anthony wilde ons zo graag voorstellen aan zijn leerlingen van groep 3. Ze hadden speciaal een lied ingestudeerd met onze namen. Hartverwarmend. Het werd buiten gezongen onder een boom, want het is erg hot vandaag (34 graden) en binnen met 78 kinderen is het wel 38 graden denk ik. Daarna deed hij een les met een actieve werkvorm, zo leuk. Hij vertelde later dat hij voor de workshop nog niet wist hoe hij de les het beste kon geven. Hij had vorige week al zaadjes in een potje gedaan voor een natuurlesje. Daar waren nu plantjes in gekomen. Ieder kind kreeg een stukje van een plantje, een blaadje, een stengel of een worteltje. 78 kinderen stonden geduldig te wachten totdat ze hun stukje kregen. Met een paar minuten was het klaar en de les kon beginnen. Hij deed de les met het spel “the fruitbasket”. Het was een geweldige les en hij straalde dat het zo goed ging. Na afloop heeft hij ook nog een rekenles gedaan, super. Heel actief. Anthony heeft goed begrepen wat we aangeboden hadden in de workshop. We waren echt trots op hem, maar ook wel een beetje op onszelf dat het zo goed gelukt was. Daarna had hij nog een leuk spel bedacht, het bleek de Keniaanse vorm van zakdoekje leggen te zijn. Mrs. Jossie je moet ook meedoen, kom in de kring. En ja hoor Mrs. Jossie was het klossie want ik mocht gaan rennen, rondom een kring van 78 leerlingen, in de hitte. En daarna mocht ik ook nog even meespelen in het schaduwspel. Trap op de schaduw van je duo, Anthony in dit geval. Het water liep in bakken van mijn rug, maar we hebben heel erg gelachten. Ik heb het geloof ik al eens eerder vertelt, maar een groot verschil tussen leerkrachten in Kenia en in Nederland is, dat wij als we een spel moeten spelen tijdens een workshop iets hebben van moet dan nou, maar zij net zoveel plezier hebben als de kinderen. Heel leuk om te zien, en eerlijk gezegd ook leuk om te doen als je je niet meer schaamt (dat stadium ben hier allang voorbij). En ja hoor, of we daarna ook nog even een lesje met de klas wilden doen. Erik en ik hebben de groep opgesplitst en we hebben snel bedacht welke actieve lesvorm we konden doen.  In ons bijzijn heeft Anthony nog terugkoppeling gegeven van de workshop aan het team en heeft hij de rekenles van die ochtend (na de coaching nog iets aangepast) samen met hen gedaan. Het team kreeg hierdoor ook een voorbeeld van active learning. Na afloop van de les vroeg de directeur of wij ook nog een activerende les wilde geven aan het team. OK even snel een lesje uit de hoge hoed getoverd en voilà, het team was enthousiast. Er wordt hier wel wat van ons improvisatievermogen gevraagd. Ik heb er zelf ook zoveel van geleerd dat ik al vol ideeën zit hoe ik in Nederland een aantal van mijn lessen actiever kan gaan maken. De kinderen hebben zoveel plezier en het leerrendament is hoger dan met instructie geven en verwerken in een schriftje. Daarna moesten we toch nog echt de klassen even rond. In iedere klas moesten we weer wat zeggen en op een gegeven moment verstaat Erik dat de teacher tegen de leerlingen zegt “ze pikken mn koffie”, en de kinderen beginnen te klappen. Wat blijkt, ze pikken mn koffie is Swahili voor applaus!!! Wat een joke, in het ressort hoor je nu de hele tijd, ze pikken mn koffie, en daarna wordt er geapplaudisseerd. We waren om kwart over vier weer terug (een klein beetje omgereden dit keer). Om zeven uur moeten we weer evalueren en moeten we het T4T lied oefenen, dit moeten we zaterdag zingen bij de Final Celebration. Een groot feest voor iedereen die meegedaan heeft aan de workshops. Wij, de T4T leerkrachten worden dan in het zonnetje gezet door de Keniaanse teachers. Ik heb heel veel gezien vandaag en erg genoten. Ik zeg kwaheerie (tot ziens) tot morgen, dan zijn we vrij!!!